Δρασκελίζοντας μιά φαραγγιά
πέντε τέρμινα πριν απ' το τέλος
της ζωής να δεθούν τα πουγγιά
στη φαρέτρα να βάλεις το βέλος
Θα σε πουν οι καπάτσοι...λακέ
θα μιλάς τη νυχτιά με τριζόνια
και θα δεις στον παλιό τον τεκέ
"βαποράκια" αγκαλιά με πρεζόνια!!!!
Θα 'χει λάμψη η λάμα στο φως
τον χαφιέ θα φωνάζουνε:"Λύκο"
θα ιδρώνεις στο αγιάζι....καθώς
σ' άγριο φόνο θα είσαι....απίκο....
Κι όταν ψάχνεις τη φλέββα να βρεις
στον λευκό του θανάτου πυλώνα,
θα γελουν...: "Είναι νιος, ο...γιαβρής....
βόηθησέ τονε με άλλη βελόνα...."
Δρασκελίζοντας κήπους του χτες
θ' ακουστεί από ανθρώπους....σε κώμμα:
"Με δυό πύλες θανάτου ανοιχτές,
πόσα νειάτα, γλιτώνουν....ακόμα!!!!!|"
