Η ΜΟΙΡΑ
Στην ακρη του δρομου στο τελος της νυχτας
την ειδα την μοιρα ξανθια ειχε την κομη
το βλεμμα στο χωμα και λαμψη απ'τα αστερια
πως με ελιωσε τοτε...πως λιωνω ακομη
Αν δεις μια νεραιδα που μοιαζει με εκεινη που στα ονειρα ερχεται
μακρια της αμεσως να τρεξεις
πληγωμενο ειναι αγριμι καταιγιδα διωγμενη και του αδίκου το δακρυ
των βιβλιων οι αγραφες λεξεις
μα αν στην ματιά της σε κλεισει
η μοιρα σου θα ειναι ...χαλαλι
νιωσε ολη τη θερμη πιες ολο τον φοβο
μεχρι να σ'αφησει
σπασμενο ξεραδι και χάλι
Στην ακρη του δρομου στο τελος της νυχτας
εκει που τα παθη νικανε
οι αληθειες που λενε μονο ψευτικα λογια
σκυφτες μιά αλλη μοιρα ζητανε
Α.Π.
