Με κόμβο τις ανατολές σου
δυό τέρμινα πριν απ’ τη μοίρα
με συναντήσαν οι φυλές σου
να μ’ εκτελέσουν, που σε πήρα
Προτού με κόψουν με τα ξίφη
λίγο εσένα πριν κρεμάσουν,
‘δόθη εντολή απ’ τον Χαλίφη:
πριν κρεμαστείς, να σε ατιμάσουν……
Κι ως βγήκαν σμήνη απ’ το κάστρο,
λίγο πριν μπεις στην άγρια λάβρα,
έσβησε της νυχτιάς το άστρο
κι όλα βαφτήκαν γύρω μαύρα
Μά μιά αστραπή…. γλυκιά μου φίλη
σε φτερωτό μας παίρνει άρμα
κλεισμένους σε βραδιάς κοχύλι
να βρούμε του έρωτα το κάρμα….
Με κόμβο , φως απ’ το στρατί τους,
πολέμησα με τον εχθρό μου
ήττες γνωρίσαν, οι στρατοί τους
και σ’ έκανα το λάβαρό μου!!!!!!!!!!!!!!!!
