Η ουσία παραμένει: ζητιανιά στοργής, ανεκπλήρωτος πόθος, ανασφάλεια, αδυναμία, φόβος, εγωϊσμος. Ολα τα καλά συστατικά που αγαπάει ο εξω-απο-δώ. Προσωπικά επαιξα, έχασα, και τελικά αποφάσισα τον δύσκολο δρόμο, των γενναίων, μένω σε αυτά που είπα.
Δεν απλοποιώ τίποτε επειδή το λέω (επι τέλους) με το όνομά του.
Εχω τα ^%$ να μην είμαι εντάξει με την στρέβλωση, ούτε να μετονομάζω την πενία και την ζητανιά με όμορφους χαρακτηρισμούς.
Ας ειναι καλά η γυναίκα μου, που προέρχεται απο ράτσα πολεμιστών και μου άνοιξε τα στραβά.
Η κουλτούρα της κεντρικης ελλάδος με την οποία μεγάλωσα και το ρόκ αποδείχθηκαν ΕΛΑΧΙΣΤΑ για να με βοηθήσουν. Τα πράγματα είναι μετρημένα, δεν βγαίνει η αριθμητική αλλιως και ο δρόμος είναι ένας (του φωτός).
