Παραδομένος σε μια μοίρα που μ’ οδήγησε σε ‘σένα
Ψάχνω τη δύναμη να βρω τον εαυτό μου
Ν’ ανακαλύψω μες τις μουσικές του δρόμου
Ένα τραγούδι που οδηγεί ξανά σε μένα
Ένα τραγούδι που θ’ ανοίξει πια τις πύλες
Κι από την έξοδο θα βγω του Παραδείσου
Να καταστρέψω το σκοτάδι της ψυχής σου
Να βυθιστώ παραδομένος στο σκοτάδι της αβύσσου
Και το κρασί να ‘χει στερέψει από τα χείλη
Τ’ άδεια μου βήματα με οδηγούν στα ξένα
«Μα πάντα θα ‘ρχομαι από τ’ άπειρο σε ‘σένα»
και το τραγούδι δεν μπορεί να με οδηγήσει
Όσο κι αν θέλω η ψυχή μου δεν θα σβήσει
Όλα τα όνειρα που απόθεσα σε ‘σένα...
