"Φουρτούνα..."
Ψάξε... από τις θάλασσας τα στήθη θα διαβάσεις
τα λόγια που 'κρυψα βαθιά και μαρτυράει το κύμα.
Λέξη το κάθε βότσαλο που σέρνει η φουρτούνα
με μόνο φως τ' απόμακρο, στιγμιαίο του φάρου σήμα!
Ένα τραγούδι γνώριμο θα μουρμουράει η αύρα
καθώς θα γλύφει τα σκοινιά που με κρατούν δεμένο
επάνω στο κατάρτι σου. Σκληρή η τιμωρία...
σπίτι μου οι πέντε θάλασσες, με το πανί σκισμένο...
Κάνεις κουμάντο στο σκαρί και το σκαρί σ' εμένα
κι ακολουθώ, δίχως βουλή, δεμένος στο κατάρτι.
Μετράς τα μίλια κι αγνοείς ποιος ο προορισμός σου
κι εγώ βλέπω στα μάτια σου του θυσαυρού το χάρτη!
Και κάπου-κάπου ξεδιψώ τα χείλια μου με αρμύρα
που 'ναι το μόνο θυληκό που μ' ακουμπάει στο στόμα...
Μα κάλλιο στο ταξίδι σου, ελεύθερος-δεμένος,
κι όχι λυτός και ξέμπαρκος και ναυαγός στο χώμα!
17 Ιανουαρίου 2004
Καλαμάτα Δ.Μ.
