Χμμ.. μ'αρέσει το ύφος και το πως κυλάνε οι σκέψεις όμως σε ορισμένα σημεία, καθώς το διαβάζεις δυσκολεύεσαι να βρεις ένα ρυθμό απαγγελίας. Υπάρχουν και ποιήματα για παράδειγμα χωρίς ομοιοκαταληξία κι όμως, περιέχουν λέξεις που δημιουργούν ένα ρυθμικό pattern... θα ήταν καλό δηλαδή να το προσέξεις λίγο αυτό. Συμφωνώ με το σχόλιο ότι είναι λιγάκι άμμετρο. Αν το έχεις γράψει για να μελοποιηθεί, ίσως θα έπρεπε να το ξανακοιτάξεις λίγο.
Κι εμένα το αγαπημένο μου σημείο είναι αυτό με τις "Αλκυονίδες μέρες". Καλή παρουσιάση του συναισθηματικού σου κόσμου, λιτή και ξεκάθαρα δωσμένη.
