Λοιπόν, το απόγευμα, μετά απο μία ταινία στο σινεμά, είπα να πάω να χαζέψω για κανένα cd...Ψάχνω, ψάχνω και το μάτι μου πέφτει στο καινούριο cd από τα Μωρά στη φωτιά
...Χωρίς δεύτερη σκέψη, το αγοράζω...Γυρίζω σπίτι μες στην τρελή χαρά και αγωνία, το βάζω στο στέρεο και ξεχείνονται οι μελωδίες απ'το "Αδρεναλίνη"...Δεν μπορώ να περιγράψω τη σκηνή..Απλά έμεινα
...Καταπληκτικό
...Βεβαια έχοντας συνηθίσει να το ακούω απ'τα Σπαθιά μου φάνηκε αρχικά κάπως
...Αλλά τελικά είναι σαφώς πιο ολοκληρωμένο, κυρίως μουσικά
...Συνεχίζοντας με τραγούδια όπως "Στο δρόμο, Δον Κιχώτες, Γκρίζο backround, Τα είδωλα, Ταξίδι, Τατουάζ" κ.α. , κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Τα Μωρά επέστρεψαν πιο δυνάμικα από ποτέ, με έναν εξαιρετικό δίσκο...Ο Σαλβαδόρ πολύ καλός και ανανεωμένος...Και γενικότερα ένα πολύ καλό και δεμένο σύνολο μουσικών...Το μόνα που με ενόχλησαν είναι η προσπάθεια προσαρμογής ηλεκτρονικών στοιχείων στα τραγούδια και η απουσία του Παύλου απ΄τα κιθαριστικά μέρη...Βέβαια αυτά είναι μικρολεπτομέρειες...Το θέμα είναι ότι τα Μωρά συνεχίζουν απο εκεί που είχαν μείνει με πολύ δύναμη, όρεξη και έναν πολύ καλό δίσκο να προστίθεται στο ενεργητικό τους...
Τα είδωλα που λάτρεψα, σε τόσο χρόνο μες στον Πόνο,
μου σπάσαν της υπόληψης τον ανθισμένο κλώνο.
Και την τιμή μου, σε ρηχό την έπνιξα μες στο ποτήρι,
και πούλησα τη φήμη μου για ένα τραγούδι μόνο...
