πρέπει να πω και τίτλο?

[vert]

Μια νύχτα όσα με πνίγουν... θα τα πνίξω..
θα `ρθω να δω τα μάτια σου τα υγρά..
...το τρομαγμένο σώμα σου ν` αγγίξω...
να ντύσω τα όνειρά σου με φτερά.

Στην τηλεόραση βλέπεις τον εαυτό σου..
σε ρόλο πάντοτε,, αμάχου πληθυσμού..
οι διαφημίσεις σου λένε : "παραδώσου"..
στην αγκαλιά του καταναλωτισμού..

Καθένας σεργιανάει το κλουβί του..
μέσα στα πλήθη.. δίχως καμία επαφή..
εισπράτει κάθε πρώτη του μηνός την αμοιβή του..
..πιστευει όσα του δίδαξαν .. του κράτους οι σοφοί..

Κι αν μας κρατούν σκυφτούς οι υποχρεώσεις..
πληρώνοντας τα σφάλματα.. αλλωνών..
..κράτησε κάτι και σε μένα για να δώσεις..
σαν ανταμώσουμε...στης μιας στιγμής.. το απέραντο κενο..

[Βραζίλης]

Ωραίο! Μ'αρέσουν _και_ τα κοινωνικά/πολιτικά ποιήματα.

Νομίζω όμως ότι με άλλη σκέψη το άρχισες και με άλλη συνέχισες: Το 1ο τετράστιχο θα μπορούσε να είναι αρχή ερωτικού ποιήματος.

[holliday]

στην περίπτωσή σου ο τίτλος είναι περιττός.

η ουσία τον υπερκαλύπτει.

κι εμενα μ αρεσε...και ειδικα το τελειωμά του...

αφήνει μια ελπίδα και γλυκαίνει ολο το ποιημα.

μονο που χανω τον ρυθμό στο "στην αγκαλιά του καταναλωτισμού.." ισως με μουσικη να ταιριάζει καλα.



ωραια αρχή εκανες...

καλως ορισες.

[Kική]

Κι εγώ θα συμφωνήσω με τον ΒΑσίλη, τδιαβάζοντας το πρώτο τετράστοιχο, νομίζεις οτι είναι ερωτικό ποίημα. Πολύ ωραίο όμως

[xaraaaa]

...Πολύ καλό και επίκαιρο, θα μπορούσε να λειτουργήσει και σαν κοινωνικό μήνυμα.

[giteana]

Ναι, πρέπει να πεις και τίτλο...(Η κακιά της παρέας!)

"Και κάποιο γράμμα που ήρθε απόψε απ' το νότο,
φέρνει μαζί του μυρωδιά μελαγχολίας,
θα σπάσει πάλι η καρδιά μου απ' τον κρότο
της πληγωμένης απ' τον κόσμο ευαισθησίας..."

Καλά το θυμάμαι;

Καλώς μας ήρθες φίλε... γράψε, στείλε μας κι αλλα....θα βρεις πρόθυμα αυτιά και μάτια..

Giteana