"Φονικό"
Στο χρώμα της ανατολής
παιδεύω το μυαλό μου
και στους κινδύνους μιας στροφής
ξημερώνομαι…
Στον τόπο μου απ τα βουνά
ο ήλιος ξεπροβάλλει
προσμένοντας τα πρωινά
εξοντώνομαι….
Μια περιπλάνηση αστρική
όταν με βασανίζει
μαζί με την ποιητική,
αεροβατώ….
Κι έτσι η νύχτα, μυστικά,
κατάντησε και φόβος
αφού δεν ξέρω τελικά
να πετώ…
Τόπο πιάνει το ξόρκι μου
επάνω σ ένα πάλκο
και οι καινούργιοι όρκοι μου
άσμα λαϊκό…
Της νύχτας γίνομαι αδερφός
μα και αδελφοκτόνος
διαπράττοντας στο πρώτο φως
το φονικό…
Καλαμάτα, 8 Μαίου 2005. Δ.Μ.
Υ.Γ. Αντιγονάκι*, μην τρομάζεις....
(*η αδερφή μου.....

)