Τα μουρμουρίσματα της καρδιάς μου.... ( αφιερωμένο εξαιρετικά! )

[Twix]

Το κομμάτι αυτό θα ήθελα να το αφιερώσω σ' έναν άνθρωπο που η κάθε λέξη του, αποτελεί για μένα πηγή έμπνευσης.
Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί που χρησιμοποίησα μία φράση καθαρά δική του ( Τα μουρμουρίσματα της καρδιάς ) ως τίτλο αλλά αυτή η φράση του μ' έκανε να γράψω το παρακάτω ποίημα.
Εξαιρετικά αφιερωμένο σ' εσένα........

 ΤΑ ΜΟΥΡΜΟΥΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ

Μικρό παιδί ξεκίνησα με μια πένα στο χέρι
την μοναξιά να πολεμώ, που μου 'στησε καρτέρι
Ένιωθα στ’ ακροδάχτυλα τον πόνο να κυλάει
Και με την κάθε λέξη του να σιγομουρμουράει :

«Πλανεύτρα- αλήτισσα καρδιά, γιατί με συνεπαίρνεις?
Σαν μάγισσα αστροφεγγιά, ξοπίσω σου με σέρνεις?
Ας έπαυες για μια στιγμή μέσα μου ν’ αφεντεύεις
Να χρήσω αφέντη το μυαλό, να μην το κυριεύεις!»

Μεγάλωσα στην αγκαλιά του πόνου και της θλίψης
Στα γόνατά της η ψευτιά, μ’ έλουζε μ’ αναμνήσεις
Νεράιδες μου ευχήθηκαν, το γέλιο μου μη χάσω
Κι όσα με γονατίζουνε, εγώ να τα πατάξω

Δωρίσαν και της μάνας μου, μια χλαίνη μαγεμένη
με δύναμη και λογική, όλα να τα υπομένει
Με ταΐζε απ’ τα στήθη της, την μοναξιά του κόσμου
Και μέσα από τα μάτια της, βρήκα κι εγώ το φως μου!

21/6/05

[Spilios]

Καμαρώνω, όταν δεν πέφτω έξω στις προβλέψεις μου ! Χάρηκα το -απ όσα ξέρω- καλύτερό σου και περιμένω το ακόμα ανώτερο !

[vert]

     Είναι όντως υπέροχο !   Μπράβο !

(διακρίνω μια αντίφαση? ? ειδικά στη τελευταία στροφή? )

[Twix]

Ναι αγαπητέ μου vert, και σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, η αλήθεια είναι ότι - ίσως υποσυνείδητα - θέλησα να τονίσω ότι κάτω κι από τις πιο δύσκολες ή ανάποδες στιγμές ή περιόδους  της ζωής μας, υπάρχει τόση δύναμη κι ομορφιά κρυμμένη που όμως πολύ δύσκολα την "βλέπουμε".

Γράφοντας αυτό το ποίημα, ξύπνησαν πολλές δικές μου τέτοιες στιγμές ( 2 πρώτες στροφές ) αλλά όλος παραδόξως συνειδητοποίησα ότι δίπλα σε κάθε ασχήμια υπήρχε καρφιτσωμένη και μία τεράστια ομορφιά που απλά στεκότανε εκεί και περίμενε να την κοιτάξω!

....... Και τώρα που το ανάφερες και το σκέφτομαι καλύτερα, μάλλον προήλθε κι από την ψυχική μου αντίδραση απέναντι στα υπέροχα αλλά τόσο πεσιμιστικά ποιήματα της Sandunga μας.



Σπήλιο μου, σ΄ευχαριστώ από καρδιάς...