στην σιωπή,
όλα έχουν χαθεί
σε ακούω,
κοιτάζω, τον γκρίζο ουρανό, μέχρι το άπειρο
δε ξέρω αν θα ειναι το ίδιο αργότερα, κοντεύει να ξημερώσει
κοιτάζω τα χέρια μου που έχουν ματώσει
με τα μάτια υγρά , η θέα απο την ταράτσα ξεμακραίνει
πηγαίνω βόλτα στον απέραντο πεζόδρομο
να ανοίξω την ψυχή μου
να ελευθερωθώ
με όποιον τρόπο μπορώ...
αυτή είναι η συνέχειά μου....
