Τα αποτσίγαρα
Τα αποτσίγαρα του νου
στέκουν στην άκρη του σταθμού
ποιο τρένο περιμένουνε
για να τα ξανανάψει
σ’ όσους μονάχοι φύγανε
και τα ‘χουνε πετάξει
Μόνος περίμενα κι εγώ
κάνω τσιγάρο στο σταθμό
κρατώ το εισιτήριο
και μια παλιά κιθάρα
που βλέπει κάτω στις γραμμές
σβησμένα τα τσιγάρα
Πάνω σε ράγες η ζωή
Κυλάει όπως τα τρένα
κι όσοι κρατάνε στο σταθμό
τσιγάρα αναμμένα
μες τον καπνό αρμενίζουνε
γελάνε και σφυρίζουνε
Ξέρω ότι πόνεσες πολύ
μα με τον ήλιο το πρωί
άναψε το τσιγάρο σου
και φώτισε το φάρο σου
βάλε στις ράγες σου φωτιά
και πέτα τώρα μακριά.
