Κάθε που βραδιάζει σ' ακολουθώ
σα σκιά σου όπου περνάς περνώ
Κάθε βήμα σου με φέρνει κι αλλού
σαν ταξίδι λεύτερο του μυαλού
Δεν πατώ στο χώμα μόνο πετώ
πάνω απ' τα μαλλιά σου σαν ξωτικό
Σαν τ' αγέρι δίπλα σου τραγουδώ
μα το πρόσωπό σου δεν μπορώ να δω
Μου το κρύβει η νύχτα κι η καταχνιά
σαν του φεγγαριού τη σκοτεινή πλευρά
Κι όσο φεύγεις πάντα σ' ακολουθώ
σα σκιά σου όπου πατείς πατώ
Με τρομάζει κάθε του δρόμου φως
κάθε σταυροδρόμι μου θυμίζει πως
Θα χαθείς για πάντα κάποιο πρωί
σε μιας νέας μέρας τη ζεστή πνοή
Με μαλώνει ο δρόμος που δεν μπορώ
μόνη μου τη νύχτα να περπατώ
Μα σαν ξημερώνει κι είμαι μοναχή
καρτερώ το βράδυ να ξαναρθεί
