Αποψε φορεσα τα μαυρα μου ρουχα, εκεινα του αυριο
και το λευκο χαμογελο, εκεινο το γνωστο του χτες
περιπατω να κανω στα σοκακια
της αμφιβολιας του μεθαυριο.
Σκυφτος πηρα στο διαβα μου μνημες και εικονες
απο τα λημερια τα αρχοντικα
σφυριζοντας ενα γνωριμο σκοπο απο τα παλια
και η βροχη σαν αμαρτια πανω στους ωμους
επεφτε βαρια
