Ό,τι λένε, αληθινά το είχες
ποτέ σου δε το χάνεις
μη τους πιστεύετε, είναι οι θύμισες
ίριδες της πλάνης
Ό,τι στ' αλήθεια αγαπάς
λέει ένα τραγούδι, δε τελειώνει
μα έιναι ο χρόνος άτρωτος ακοντιστής
που στο κενό σε καρφώνει
Δεν έχουν αγγιγμό οι Έρωτες μονάχα
μια αχτίδα φως να σε λογχίζει
που σα θα 'ρθει του καιρού ο νταβατζής
σα πουλί ψηλά θα φτερουγίσει
Κι είναι τούτα άλογα λόγια πληρωμένα
στο τόπο που φυτρώνουν οι πληγές
και εσύ που ξέρεις πως πεθαίνω τις νυχτιές
με κερνάς χάδια νοικιασμένα
Κοίτα, στο ημίφως της σελήνης το πορφυρό
πώς λυγιέται η καρδιά με δυο καημούς
Άκου, οι στίχοι λένε γι' αγάπης μισεμούς
κι είναι η ζωή μια πνοή στης απουσίας το πυρετό.
Ο,τι λένε αληθινά το είχες ποτέ σου δε το χάνεις
μη τους πιστεύετε, είναι οι στιγμές μας Ίριδες της πλάνης...
