Θυμάται κάποιος αυτά που διασχίσαμε
περνόντας από το υπόγειο σφαγείο
Ένα ζωντανό πτώμα που συντρίψαμε
καθώς το είδαμε να λιώνει μες το κρύο
Οι κραυγές μας ξεψυχούσαν και έγιναν σκιές
που αντηχούσαν στη φλόγα του κεριού
Δόθηκαν αυτά που δεν υπήρχαν χθες
και θρηνούμε την ανάμνηση που βρίσκεται παντού
Κυλάμε συνεχώς πίσω στα ίδια
προσφέροντας άσκοπα την τιμή μας
Θερίσαμε τα αιώνια μας κριτήρια
και σκάβουμε το μνήμα για να μπει η ψυχή μας
Ζούσαμε σε μαύρες και μονότονες σπηλιές
βλέποντας το δαχτυλίδι στο λαιμό του 'φιδιού'
Άλλαζε το δέρμα του διάφορες μορφές
κι έτσι πέθανε με άπειρες καρδιές ενός θνητού
