Μάτια μεγάλα, σαν φύλλα καρυδιάς
Ρίχνουνε πέτρες στα νερά της απάτης
και στέλνουν κύματα σε σχήμα καρδιάς
Δύο αμύγδαλα με γεύση αγάπης
Στόμα ζεστό, ακριβό καλοκαίρι
Μες του χειμώνα τη γκριζόφορη ρέκλα
Ανοίγει και με στοργή μου προσφέρει
κάθε της λέξη σαν άδεια καρέκλα
Κι ένα φιλί που υπόσχεται τόσα
Συνθέτει ύμνους αισχάτης μοιχείας
Μια μελωδία που παίζει η γλώσσα
στα πλήκτρα της οδοντοστοιχίας
Μα αν την πιστέψω μπορεί να χαθώ
είναι η αγάπη χελιδόνι φευγάτο
Μια σκέψη υψώνεται σαν πανό
«Το ξέρεις φίλε, δεν πάει πιο κάτω»
