Φεύγει η μερα κι η βροχή
πού σέ μουσκεύει ως τήν ψυχή
πήρε νά δυναμώνει
της προδοσίας το φιλί
κόβει τα χείλη σα γιαλί
και την καρδιά ματώνει
Αδιάφοροι περαστικοί
σε προσπερνάνε βιαστικοί
με βλέμμα παγωμένο
πού νάβρεις λίγη ζεστασιά
μέσα στην κοσμοχαλασιά
αγόρι πικραμένο
Εφυγ΄η μέρα κι η βροχή
που σε μουσκεύει ως την ψυχή
πέφτει βαριά ακόμα
εσύ πονάς κι αυτή γελά
και κάποιου άλλου τα τρελλά
φιλιά έχει στο στόμα
Αδιάφοροι περαστικοί
σε προσπερνάνε βιαστικοί
με βλέμμα παγωμένο
πού νάβρεις λίγη ζεστασιά
μέσα στην κοσμοχαλασιά
αγόρι προδομένο
Έφυγ΄η μέρα κι η βροχή
πού σε μουσκεύει ως την ψυχή
δε λέει να σταματήσει
μα κάτι λέει στην καρδιά
πως ξαφνικά κάποια βραδιά
κοντά σου θα γυρίσει
