"Μη μου ξαναφύγεις πια..."

[vert]

   Και πασχίζοντας να δαμάσω τις δύσκολες -για μένα- συγχορδίες του Λεωνίδα στο συγκεκριμμένο κομμάτι από εδώ... http://portal.kithara.gr/modules.php?name=kiSongdb&file=index&func=ss&id=MTExNjcyMTc1&i=
 ήρθε η ένσταση από το kithara.vu ...   
"Απ : monty, στις 21-07-2006:
to Fa diesi pou kolaei agapite ?
apla kouple:Bb,  Ebmin,F
     refren:Gmin, Cmin, D
H LAIKI MOUSIKI EINAI APLI GIA AUTO DISKOLA PAIZETAI SOSTA"

   ποιά η άποψή σας και ώς προς το πρακτικό μέρος, αλλά και ως προς τη φιλοσοφία περί λαικής μουσικής ? ... στο αν δηλαδή πρέπει να παίζεται το δυνατότερον απλά ώστε να μη χάνει την αυθεντικότητά της...
 

[Ο Νέος Κιθαρωδός]

[Μετατροπή] Αν και λίγο παραπλανητικό το παραπάνω σημείο, θα έπρεπε με λίγη περισσότερη προσοχή να φανεί τι ακριβώς συμβαίνει. Η νότα Φα συμβολίζεται με F, όχι με Fa και ούτε περισσότερο με FA.

FA# είναι δύο συγχορδίες: Φα ματζόρε και μετά Λα δίεση/Σι μπεμόλ. Οι ίδιες συγχορδίες εμφανίζονται μεμονωμένες σε άλλα σημεία του τραγουδιού.

Αν θέλεις να γίνουν λίγο ευκολότερες οι συγχορδίες, ανέβασε ή κατέβασε τον τόνο ώστε να σε βολεύει.

ποιά η άποψή σας και ώς προς το πρακτικό μέρος, αλλά και ως προς τη φιλοσοφία περί λαικής μουσικής ? ... στο αν δηλαδή πρέπει να παίζεται το δυνατότερον απλά ώστε να μη χάνει την αυθεντικότητά της...

Συμφωνώ 10.000%
Στο παραπάνω τραγούδι έβγαλα τις συγχορδίες όπως ακριβώς παιζόταν στην συγκεκριμένη εκτέλεση από την Μπέλλου. Πρόκειται δηλ. για ακριβή καταγραφή, δεν έκανα διασκευή. Τώρα, αν εκείνοι που έπαιζαν δεν ήξεραν, εγώ πάω πάσο, ούτως ή άλλως ξέρω λιγότερα από εκείνους για να κρίνω...

[vert]

   χεχε... ναι, επρόκειτο για οφθαλμαπάτη... αλλά ας έβαζες και μια παύλα ανάμεσα στις δύο συγχορδίες...

   αλλά το ερώτημα παραμένει και δεν αφορά την πιστή αντιγραφή των ακόρντων στην εκτέλεση της Μπέλου, αλλά στο κατά πόσο θα `πρεπε να μένουμε πιστοί στις αρχικές εκτελέσεις. Το συγκεκριμμένο το `χω και σε εκτέλεση του ίδιου του Τσιτσάνη αλλά και Τσαουσάκη-Ντάλια... Δεν ξέρω αν οι συγχορδίες είναι πιο απλές εκει, αλλά το ερώτημα το έθεσα γιατί πολλές φορές το έχω συζητήσει σε παρέες. Στις παλιότερες εκτελέσεις ρεμπέτικων-δημοτικών, τα όργανα είχαν υποδεέστερο ρόλο, επιτρέποντας στη φωνή να εκφράζει το τραγούδι. π.χ. ο "Θερμαστής" του Μπάτη ή η "Γιωργίτσα" δημοτικό όπου άλλοι αλλάζουν σαράντα ακόρντα για να "βοηθήσουν-κατευθύνουν" την Φωνή.... κι άλλοι κρατούν ένα μονάχα απ` την αρχή μέχρι το τέλος, θεωρώντας πως έτσι αφήνουν την -πραγματικά καλή- Φωνή να εκφραστεί.... Ελπίζω να μη σας μπέρδεψα...

[Ο Νέος Κιθαρωδός]

Νομίζω ότι πρόκειται για "ερώτηση-παγίδα"...

Δηλ. δεν μπορείς να την απαντήσεις μια κι έξω και για όλες τις περιπτώσεις. Θα έλεγα ότι απλά "εξαρτάται". Είναι το ύφος που θέλεις να δώσεις στο τραγούδι, αν θέλεις να το παίξεις γρήγορα ή αργά, απαλά ή κοφτά, έτσι μπορείς να βάλεις κάποιες συγχορδίες μέσα ή όχι.

Πάντως είναι γεγονός ότι οι παλιότερες εκτελέσεις είχαν πιο λίγα ακόρντα και γενικά πιο απλές ενορχηστρώσεις. Ένας από τους λόγους ήταν ότι και οι μουσικοί ήταν ερασιτέχνες και αυτοδίδακτοι. Περνώντας από την εποχή των ερασιτεχνών στην εποχή των "βιρτουόζων" (δεκαετίες 60 και 70) αυξάνει και η πολυπλοκότητα των ενορχηστρώσεων.

Πιστεύω ότι όσο μένεις στα 2-3 "βασικά" ακόρντα ενός δρόμου, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά λάθη. Το κακό αρχίζει όταν κάποιοι αρχίζουν και βάζουν κάποια περίεργα τζαζέ ακόρντα που πραγματικά αλλάζουν τον χαρακτήρα του τραγουδιού.