Πόση πίκρα μπορεί
Η καρδιά του να κρύβει,
τόση θλίψη γιατί ,
η ματιά του να κρύβει
δεν μπορεί να σκεφτεί,
πως χαθήκανε όλα,
δε μπορεί να δεχτεί,
πως τελειώσανε όλα..
όνειρα που ΄ναι πια,
σκορπισμένα σα στάχτες,
του κρατούν συντροφιά,
στις βραδιές που ΄ναι άδειες
γράμματα της κοιτά,
τα διαβάζει και κλαίει,
είναι πλέον αργά,
μα κανείς τους δεν φταίει