Καλησπερα.
Χαιρομαι που σας αρεσει αυτος ο στιχος γιατι ειναι και για μενα αγαπημενος και ξεχωριστος.
Τον εγραψα πριν 2 περιπου χρονια και μαλιστα σε εντελως ξενερωτη κατασταση.
Μεσημερι καλοκαιριου στη βεραντα με καφε...
Αλλα ειχα την σκεψη απολυτα δωσμενη στο θεμα μου.
Στο μυαλο μου ηταν ενας αντρας και μου "υπαγορευε".
(δεν ακριβολογω, μην με περασετε για βαρεμενη)
Bγηκε ευκολα και εκανα ελαχιστες διορθωσεις οταν το ξαναδιαβασα.
Ζεϊμπεκικο σπανια χορευω και οχι καλο.
Αλλα τον σεβομαι αυτον το χορο.
Ειναι αντρικος χορος συμφωνω, και ποτε μια γυναικα δεν μπορει να του δωσει
τα στοιχεια που τον χαρακτηριζουν.
Μιλαω για το βαρυ ζειμπεκικο που χορευεται με ολες τις αισθησεις και με δωσιμο ψυχης.
Ο αντρας που το χορευει (αυστηρα μονος του) μιλαει με κατι αορατο σε μας.
Είναι χορος – ιεροτελεστια.
Θα μπορουσα να γραψω πολλα ακομα αλλα θα γινω κουραστικη.
Μπηκα να το ξανααφιερωσω στο φιλο μου τον Ντερο που εχει σημερα γενεθλεια
και να του ευχηθω να το γλεντησει σημερα με τα ωραιοτερα ζεϊμπεκικα.
Εσυ Μαργαριτα μου σημερα μπορεις να του βαρας παλαμακια και αυριο σου αφιερωνω ένα αποκλειστικα δικο σου
Ντραμιστας σε μπουζουξιδικο?
Ελα μην κλαις, ολοι κανουμε θυσιες για το μεροκαματο
Καλη συνεχεια σε ολους…
