Γεια σου Xolidoxos!!!
Οι στίχοι αυτοί είναι (ή τουλάχιστον προσπάθησα να τους κάνω) καθαρά cyberpunk με ο,τι και αν σημαίνει αυτό. Το σκηνικό είναι παρμένο απο την cyberpunk λογοτεχνία (οπως τα κείμενα του Dick στα οποια βασίστηκε και το blade runner στο οποιο αναφερθηκες) και φυσικά του πατριάρχη του είδους william gibson. (μάλιστα πέρα από το όλο σκηνικό προσπάθησα να κάνω μια πιο άμεση αναφορά στον Gibson καθώς ο ήρωας του "ποιήματος" εμφανίζει ομοιότηες με την Molly έναν από τους κεντρικούς χαρακτήρες του Neuromancer.)
Αυτό που έγραψα δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο για να πει κανείς αλλά με αφορμή αυτό το ποιηματάκι και το σχόλιό σου θα ήθελα να πω δυο πράγματα για το cyberpunk . Είναι κρίμα να μένει στην αφάνεια σαν καλλιτεχνικό ρεύμα απλώς και μόνο επειδή κάποιοι του κόλλησαν ταμπέλες και το υποτίμησαν. Μπορεί αισθητικά να απέχει χιλιόμετρα από ο,τι είχαμε διαβάσει ως τώρα , η θεματολογία του να ξεπερνάει τα σύνορα ακόμη και της επιστημονικής φαντασίας (γιατί κακά τα ψέματα το cyberpunk δεν είναι επιστημονική φαντασία και προσωπικά θεωρώ πως κακώς θεωρείται κατηγορία του science fiction) και το στυλ του να είναι "του δρόμου" και "αλήτικο" αλλά πιστέυω πως είναι ότι πιο φρέσκο και δυναμικό στον χώρο της λογοτεχνίας ακόμα και 30 χρόνια μετά την εμφάνιση του. Είναι η γλώσσα του 22ου και του 23ου αιώνα. Όχι μόνο προφήτευσε -μέσα στην υπερβολή του- τον κόσμο στον οποίο ζούμε και την κοινωνία μας αλλά και σε αντίθεση με αυτό που έκανε μέχρι τωρα η λογοτεχνία και η ποίηση δηλαδή να μιλά για το παρόν χρησιμοποιώντας το παρελθόν το cyberpunk μιλά για το παρόν αναφερόμενο σε ένα ζοφερό μέλλον .
Είναι κρίμα ο κόσμος να μην αναγνωρίζει την αξία αυτου του ρεύματος και να κολλάει σε ταμπέλες του τύπου "αμερικανιά" (λες και δεν μπορεί κάτι αξιόλογο να γεννηθεί στην Αμερική) και να παρασύρεται από τις ατυχείς μεταφορές cyberpunk εργων στον κινηματογράφο. Σοβαρό cyberpunk προς το παρόν υπάρχει μόνο στην λογοτεχνία (στις περισσότερες ταινίες έχει γίνει μια δραματική μετατόπιση του βάρους απο το νόημα στο εφέ έχει χαθεί η μαγευτική ατμόσφαιρα του Κόσμου και γενικότερα έχει αλλοιωθεί η ουσία του προτότυπου εργου).
Παρόλαυτα είμαι σίγουρος πως το cyberpunk έχει πολύ μέλλον
κυρίως στον χώρο της ποίησης και της μουσικής. Αυτό που ονομάζουμε σήμερα "ποίηση" ή "στίχο" είναι ακόμα αρκετά "αποστειρωμένο" και κολλημένο σε συντηρητικές δομές και θεματολογίες (ακόμα και αν μιλάμε για ροκ ή punk) για να δεχτεί το cyberpunk* . Όμως είμαι πεπεισμένος πως το cyberpunk όσο underground και να είναι σήμερα κάποια στιγμή θα "εκραγεί" και θα γίνει ισχυρό ρεύμα στην σλυγχρονη τέχνη. Και για αυτό πιστεύω πως πρέπει να το ξαναδούν το όλο θέμα αυτοί που ασχολούνται με τον στίχο και την ποίηση γενικότερα. Ίσως οι "μυρτιές" και οι "πασχαλιές" δώσανε ότι είχανε να δώσουνε και η τέχνη ζητήσει άλλα μέσα και άλλες εικόνες για να εκφράσει αυτό που ζούμε σήμερα. Είναι λάθος να πιστεύει κανείς οτι μπορούμε να γράφουμε στίχους ή ποιηση και να έχει νόημα όλο αυτό χρησιμοποιώντας φόρμες περασμένων αιώνων. Και δεν πρέπει να μας ξενίζει αυτό. Ούτε να μας χαλάει.
Και ναι , οι καταραμένοι ποιητές του μέλλοντος θα είναι cyberpunks και πριν με βρίσετε για αυτο σας ρωτάω : μήπως και ο Πόε δεν ήταν cyberpunk?
Anyway συγνωμη αν σας τα έπρηξα (αν διάβασε κανεις αυτό που έγραψα
) απλώς πιστεύω πως θα έπρεπε σε έναν χώρο που κυκλοφορούν άτομα που ασχολούνται με τον στίχο να μιλήσουμε και λίγο για κάποιες άλλες τάσεις ακόμα και αν μένουν ως σήμερα στην αφάνεια...
*υ.γ1: ok υπαρχουν πολλα συγκροτηματα που έχουν τραγούδια ή ακομα και ολόκληρες συλλογές με cyberpunk στοιχεία αλλά αυτό είναι κάτι που γίνεται μεμονομένα. Δεν έχει αξιοποιηθεί ακόμα η αισθητική και η δομή του cyberpunk.
**υγ2: xolidoxos ειμαι ανοιχτος σε προτασεις , ειδικα αν έχει σεξ και βία!!! (αστειάκι)
