στα κεραμίδια...

[pimami]

Δίνω τα χέρια μου στον άνεμο
σ αυτά ανήκει, ακόμα, η αφή μου
Στην αύρα να βγαίνεις στο μπαλκόνι σου
               θα σε χαιδεύω
Στη θύελλα να κρύβεσαι
      δε θέλω να σε πληγώσω

Δίνω τα μάτια μου στον ήλιο
σ αυτά ανήκει, ακόμα, η όρασή μου
Όταν θέλεις να μου κρυφτείς
        να διαλέγεις τη συννεφιά

δεν άκουσα τι είπες
                    βρέχει?

Η βροχή, ξέρεις, τα λόγια μου κουβαλά
Αν βιαστείς θα τα προλάβεις στα κεραμίδια
                             πριν τα στεγνώσουν ο ήλιος
                                                               κι ο άνεμος!
                                                                                 Δ.Μ.

[Fusalida]

  Tι έχουμε εδώ αγαπητέ Δημοσθένη;
   
  Μ'έκανες να ριγήσω...
  Γέμισαν εικόνες παράξενης ομορφιάς οι αισθήσεις μου...γέμισα ήχους, στάλες βροχής που χορεύουν ρυθμικά στα κεραμίδια του ερημωμένου σπιτιού...κι αν δεν προλάβω, αν δεν προλάβω τα λόγια σου, γιατί ο ήχος αυτός βρίσκεται μακριά...στις πρώτες μου στιγμές, στα νεογέννητα ακούσματα, ξέρω πως θα μείνουν για πάντα εκεί...κι αν τα στεγνώσει ο ήλιος και τ' αγέρι, θα αναβλύζει η μυρωδιά τους από τα ποτισμένα κεραμίδια και την διψασμένη γη...και κάθε που θα βρέχει θ' αναστένονται σιωπηλά, σαν στοιχειά κάποιας νεκρής αγάπης....
Πως να ξεχαστούνε, πως να στεγνώσουν τέτοια λόγια;

Ευχαριστώ...

[Μαργαρίτα Π.]

Για μένα, είναι ένα από τα καλύτερα που έχεις γράψει Δημοσθένη! 


[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]

[Stergios Kourou]

Δίνω το χέρι μου στον ποιητή!

[Γιώτα Μή]

Αρχικα μπλεχτηκα...μετα ξαφνιαστηκα......οταν το καταλαβα μου αρεσε πολυυυυ!!
Κ να σημειωσω οτι μου αρεσε πολυ αυτο που κανεις (δε ξερω πως λεγεται )σε αυτο
το 4στιχο...

Στην αύρα να βγαίνεις στο μπαλκόνι σου
               θα σε χαιδεύω
Στη θύελλα να κρύβεσαι
      δε θέλω να σε πληγώσω


                                                                                 Δ.Μ.

πολυ ομορφο pimami   

[anthrakoryxos]

δεν άκουσα τι είπες
                    βρέχει?

Η βροχή, ξέρεις, τα λόγια μου κουβαλά
Αν βιαστείς θα τα προλάβεις στα κεραμίδια
                             πριν τα στεγνώσουν ο ήλιος
                                                               κι ο άνεμος!
                                                                                 Δ.Μ.

Έχοντας νωπή την εικόνα και τον ήχο της βροχής στα κεραμίδια, απο χθές, μαγεύτηκα!

[monalizagreen]

                  ...κι αν χρειαστεί τη θύελλα θα ψάξω,
                                      στα σύννεφα θα κρυφτώ,
                                             απ'τη βροχή θα παρακαλέσω να με κουβαλήσει...
                                                    αυτά είναι ταξίδια....
                                κι εγώ τα φυλώ σαν προσευχή,λέξη προς λέξη...

     (νομίζω πως είναι από τα καλύτερα που έχεις γράψει,ελεύθερος από κάθε είδους δεσμά...  )

[pinelopi]

Κάτι αρκετά διαφορετικό αναφορικά με το ύφος των προηγούμενων καταθέσεών σου αλλά εξίσου μαγευτικό.
Η αφαίρεση όταν γίνεται δεξιοτεχνικά - όπως τώρα - προσθέτει...

Δίνω τα χέρια μου στον άνεμο
σ αυτά ανήκει, ακόμα, η αφή μου

Δίνω τα μάτια μου στον ήλιο
σ αυτά ανήκει, ακόμα, η όρασή μου

Αυτοί οι στίχοι ...ποιητική κορύφωση...

[pimami]

ελεύθερος απο κάθε είδους δεσμά, όπως λέει και η Ευτυχία, χαίρομαι ιδιαίτερα που σας άγγιξε έστω και λίγο αυτή μου η απόπειρα!

και φυσικά σας ευχαριστώ για τον χρόνο που διαθέσατε.

[trivial]

και να τι έχουμε όταν τα συναισθήματα δίνουν στις λέξεις κίνηση... ένα ποίημα γεμάτο κραδασμούς και τόση δύναμη, που η ρίμα περισσεύει πια... μα πάνω απ' όλα αληθινό και ειλικρινές! δημοσθένη, να σαι καλά!! η γραφή σου είναι πραγματικά ξεχωριστή...

(Δημοσθένης και τα μυαλά...στα κεραμίδια)
 

[pimami]

trivial σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου και για τα κολακευτικά σχόλιά σου!

μόνο λίγο προσοχή εκεί στα κεραμίδια... είναι το ίδιο επικίνδυνα με τα κάγκελα...

[geni]

Ανεμοσυντονιστη μου, εχεις το χαρισμα να συντονιζεσαι με την εμπνευση ακομη κι οταν ο Μαης βαραει κοκκινο!!! Μονο να σε Θαυμαζω μπορω!!Κι αν μ' αφηνεις,να σε παρακαλεσω...Μη σταματησεις να δινεις τα χερια σου στον ανεμο, ουτε τα ματια σου στον ηλιο...ποτε δε θα παψουν ν' ανηκουν εκει...ολο και κατι σπανιο θα σου αποκαλυψουν, το αξιζει αλλωστε τετοια υπομονη.
Να 'σαι  καλα!

[pimami]

Να 'σαι και συ καλά geni.. τα λόγια σου γίνονται νερό..

                                                                ...δροσίστηκα!!!