Ας είναι...

[Fusalida]

Ας είναι, θα βαφτίσω μεγάλες τουτες εδώ τις στιγμές
Κι ας μη μου άφησαν, όπως άλλες, βαθιές πληγές.
Ας είναι, αφού το ξέρω, όλοι θα φύγουμε μια μέρα
Έγραφε:Προσοχή!Εφήμερα! στο λιμάνι η ταμπέλα.

Θα μείνει μόνο μια κηλίδα λάδι στην κουζίνα πάνω       
Και λίγη σκόνη ευτυχισμένη θ'αναπαύεται στο πιάνο.
Ένα γέλιο, μια λέξη, μια ματιά ανίδεα για τη φυγή μας,
Ανώφελα θα περιμένουν να ενωθούν με τη φωνή μας.

Τραγούδια και στίχοι τους τοίχους θα υγραίνουν,
Τα βράδια του χειμώνα, που οι μνήμες θ'αγριεύουν...
Ίσως κάποτε μέσα από του σήμερα τον πανικό,
Να γλιστρά η ψυχή σαν αεράκι νοτινό                    

Στους κρύους δρόμους, μέσα σε δωμάτια αδειανά
Θα τριγυρνά η ψύχή, θα τρέμει, θ'αναριγά
Νομίζοντας - τι χαζή!-  ότι ζει απ'την αρχή ξανά
Όσα της έκλεψε του χρόνου η γητειά.                                 

Μάταια.

Κάποτε, σα να'ταν πριν, σα να'ταν μετά, σα να'ταν τώρα
Χορεύοντας βαλς με μιαν αδέσποτη και μεθυσμένη ώρα
Θα μπερδεύω επίτηδες τα βήματα μου, να πέσω, να σωθώ,
Να σταματήσω επιτέλους του χρόνου τον αδιάκοπο χορό.     

                                                                   


                                                         
                                                                         Στα παιδιά στο νησί με μια κρυφή ευχή και προσευχή...

[pinelopi]

........................

Κάποτε, σα να'ταν πριν, σα να'ταν μετά, σα να'ταν τώρα
Χορεύοντας βαλς με μιαν αδέσποτη και μεθυσμένη ώρα
Θα μπερδεύω επίτηδες τα βήματα μου, να πέσω, να σωθώ
..........................
                                                                   
                                                         

κάπως έτσι είναι ένας αλησμόνητος χορός.
Αδέσμευτος από τον χρόνο, δραπέτης του χώρου, ασύμβατος, αντάρτης, χωρίς σύμβολα και όρια.
Έναν τέτοιο χορό ας χορεύει ψυχή μας κι η πίστα όλη δικιά μας!! 

[kuiper]

  Καλησπέρα Γιώτα

ήθελα να παραθέσω εδώ δυο τρεις στίχους που μου άρεσαν μα με
πρόλαβε η Κατερίνα.
Μου άρεσε η διάρθρωση, το χτίσιμο του ποιήματος σου.
Ακόμα ένα μπράβο από τα πολλά που σου έχω πει κατά καιρούς.
Να μας θυμάσαι πιο συχνά.

[Fusalida]

Ευχαριστώ για το χρόνο σας και για τα λόγια σας, Κατερίνα και Γιάννη...


Κύριε Γιάννη νομίζω τώρα θα σας θυμάμαι πιο συχνά...

Καλώς σας βρήκα και πάλι....

Ευχαριστώ...

[Βραζίλης]

Ηδονικά ανατριχιαστικό, και αυτό το ποίημά σου. Σκληρές συναισθηματικές εικόνες, αλλά τόσο όμορφα σκαλισμένες που τελικά στέκεις και τις θαυμάζεις.

[Amylo]

Γιωτακη ειναι καταπληκτικο....του χρονου σαν μελλοντικη φιλλολογος να μου τα απαγγελεις με φντο την οδο Αριστοτελους....σι γεια κοριτσι μου

[pimami]

φανερός θαυμαστής σου Γιώτα! του χρόνου η γητειά παίρνει δίχως την άδεια κανενός να ζητά! εκεί, στην προσευχή σου είναι όλα όσα πήρες εσύ από το χρόνο..

                                                                              ποιήτριά μου,         τα σέβη μου!

[trivial]

Ας είναι να μας χαρίζεις πάντα τόσο όμορφες ποιητικες στιγμές σου...
και λατρεύω και το απόσπασμα της Κικής στο προφίλ σου...
να σαι καλά Γιώτα μου, και να συνεχίσεις να γράφεις έτσι όμορφα...

[monalizagreen]

     ...η αφιέρωση ''Στα παιδιά στο νησί με μια κρυφή ευχή και προσευχή...'' λέει πολλά.Λέει αυτά που εσύ βάφτισες μεγάλες στιγμές γιατί ήταν οι Στιγμές σου.Κράτα τες γερά κι όταν τα πράγματα ζορίζουν, κλείνε τα μάτια, άνοιγε αυλαία και ζήσε το έργο από την αρχή. Κάθε που θα τελειώνει,θα σε βρίσκει λίγο ψηλότερη και πιο δυνατή. Καλή αρχή τώρα που άφησες κείνο το λιμάνι. Καλό ταξίδι κορίτσι!

[Agar-agar]

........................

Κάποτε, σα να'ταν πριν, σα να'ταν μετά, σα να'ταν τώρα
Χορεύοντας βαλς με μιαν αδέσποτη και μεθυσμένη ώρα
Θα μπερδεύω επίτηδες τα βήματα μου, να πέσω, να σωθώ
..........................
                                                                   
                                                         

καλο
κάπως έτσι είναι ένας αλησμόνητος χορός.
Αδέσμευτος από τον χρόνο, δραπέτης του χώρου, ασύμβατος, αντάρτης, χωρίς σύμβολα και όρια.
Έναν τέτοιο χορό ας χορεύει ψυχή μας κι η πίστα όλη δικιά μας!! 

[agrypnos]

σε ζηλευω για το πως δενεις τις λεξεις,πως δημιουργεις εικονες στο μυαλο μου.ευχομαι η σκονη να μεινει ευτυχισμενη για πολυ λιγο ακομα ,και να χαμογελασει συντομα το πιανο σνοδευοντας τους στιχους σου...

[Anastasis]

Συγχαρητήρια για το υπέροχο πόνημα σας.Όσο για μένα, μου αρκεί να σας θαυμάζω.
Τα σέβη μου.

Υ.γ. Ο πληθυντικός δεν είναι ευγενείας.

[Fusalida]

Eυχαριστώ όλους σας για το χρόνο που αφιερώσατε να διαβάσετε και να γράψετε κάτι για τούτα εδώ τα στιχάκια...

Χαίρομαι που βρίσκω ξανά μέλη παλαιότερα ή πιο νέα που ενδιαφέρονται ακόμα και σε ικανοποιητικό βαθμό γι'αυτή τη σελίδα του φορουμ...
Κι αυτό είναι το καλύτερο καλωσόρισμα για 'μενα!

Να'στε καλά όλοι...
Ευχαριστώ...

[συννεφάκι]

.. οι πιο μεγάλες στιγμές είναι συνήθως οι μικρές, οι ασήμαντες..
Εκείνες οι μικρές που ο ήλιος χύνεται στη θάλασσα και γουργουρίζει απο ευχαρίστηση,
σαν γάτα, η σκόνη πάνω στο πιάνο..
Ας είναι πάντα η ζωή σου γεμάτη απο τέτοιες.. ασήμαντες (?) στιγμές..
Ας είμαι κι' εγώ κάπου εκεί.. να σου δείχνω αυτά που αγάπησα με μια νοητή νότα,
που θα χορεύει εκεί, πάνω στη σκόνη..
Να προσέχεις κοριτσάκι.. 

[Neikos]

κρυο,σκοταδι και θανατος να παραμονευει....
γιατι οχι?