Ήρθαν μια νύχτα ξαφνικά, επάνω σε ρομφαία
και τη μορφή σου είχανε, αγγελικά ωραία
στήσαν χορό και θάνατο, με πήραν απ΄ το χέρι
και μου ΄δειξαν η μοναξιά, που στήνει το καρτέρι
άγγελοι απ΄ το πουθενά
κι είχαν δαιμονικά φτερά
βραχιόλια είχαν τάματα, ανθρώπων που πονάνε
και μάτια που όλοι οι έρωτες μέσα τους να χωράνε
με φίλησαν με σταύρωσαν, γελάσανε και φύγαν
θαρρώ πως γίναν δάκρυ σου, στα μάτια σου πως πήγαν
με στοίχειωσαν παντοτινά
κι είχαν χρυσά μακρυα μαλλιά
άγγελοι απ΄ το πουθενά
κι είχαν δαιμονικά φτερά