Με μέθυσες χαρά μου.
Εφτάστερο διπλής απόσταξης ποτό μου
μεθυστικό μου
θόλωμα του νου της ύπαρξής μου
άγνωστο νυχτολούλουδο της άνοιξής μου.
Μου έστειλες κι'απόψε τα φιλιά σου
τα μελιά σου
ταξίδεψέ με κι'ας παραπατώ μαζί σου θά'ρθω
με μέθυσες χαρά μου και ξαναζώ κι'υπάρχω.
Λευκόφτερό μου περιστέρι μην αργείς
να φανείς
ρεσάλτο στο καράβι των ονείρων κι'ας χαθούμε
σε μιά ιθάκη ίσως κάποτε βρεθούμε.
Όμως δε ζω στα παραμύθια
στα όνειρα ποιός είδε την αλήθεια
άσε με όμως να πιστεύω
ίσως κι'υπάρχει μιά αγάπη που δε βρήκα
και γυρεύω.
