Ένα παιδι να με κραταει απ το χερι
θυμαμαι σ ενα σπιτι ενα καλοκαιρι
να με κοιτανε δυο μεγαλα μαυρα ματια
που αρχισαν ν' ανεβαινουνε της ζωης τα σκαλοπατια
Δε θα ξεχασω ποτε το παιδικο του κλαμμα
τοτε που τον πειραζα και ερχοτανε η μανα
κι ας φωναζε κι ας εκανε δειλα να με χτυπησει
αυτα αιτια εγιναν κι εχω αναπολησει
Μας ειδα απο μικρα παιδια αντρες να χουμε γινει
και βλεπω τωρα η ζωη τη μνημη καταπινει
αλλα νιωθω μεσα μου τη δυναμη που εχω
και ξερω πως για παντοτε το μελλον θα τ' αντεχω
Ομως αυτη η δυναμη θα πηγαινε χαμενη
αν μια οικεια υπαρξη δεν ηταν γεννημενη
κι ενα μοναχα θελω μοναχα μου να της πω
απ την καρδια μου αδερφε σ' <<ευχαριστω>>.
