Βλέπω τον ήλιο κρεμασμένο από ψηλά
με βλέμμα πύρινου θυμού να μας κοιτάζει
μα εμείς αδιάφοροι εδώ στα χαμηλά
τρώμε και πίνουμε! Καθόλου δεν μας νοιάζει
R
Ξεφύγαμε απ'τη ρότα του φωτός
δυό χιλιάδες χρόνια μια σπατάλη
Ο κόσμος μας δεν είναι πια βατός
μας κέρδισαν το κέρδος κι η κραιπάλη
Φυγάδες απ'το φάσμα του φωτός
Σκοτώσαμε στο δρόμο την αλήθεια
Ο κόσμος μας δεν είναι πιο σοφός
τον χτίσαμε με λόγια-παραμύθια.
Βλέπω τ'αστέρια καρφωμένα στη νυχτιά
να μας κοιτάνε με τρεμάμμενο το βλέμμα
και μεις να ζούμε μέσ'την πλάνη, στην ψευτιά
και τ' αδερφού ο αδερφός,να πίνη το αίμα
Εμπρός λοιπόν, ας ψάξουμε μαζί
το δρόμο της αγάπης για να βρούμε.
Η ελπίδα μας δεν πέθανε, μα ζεί
και περιμένει στην γωνία να τη δούμαι!
Δημιουργος- Γιωργος Νικολακακος- Κατερινα Μουρικη
