Το τελευταιο album του Mike Oldfield ( κυκλοφοριας 2005 ), το οποιο περιεχει 2 CDs.
Σαν μια πρωτη εικονα, εχουμε μια ονειρικη πανδαισια απο pads, πιανα, ηλ.κιθαρες ( με χαρακτηριστικους ηχους απο Oldfield ), φιλτραρισμενες λουπες. Καθε κομματι εχει μια δικη του ευαισθησια και θυμιζει τον Oldfield των ετων 1992-1999.
Εντονα ιρλανδικα στοιχεια στις αρμονιες του. Εντονες ειναι επισης και οι loops που χρησιμοποιει ( οσο και αν φαινεται παραξενο, ο Oldfield τα τελευταια χρονια, προτιμαει ιδιαιτερα να πειραματιζεται με rythmic και guitar loops..Αυτο μειωνει αρκετα το χρονο παραγωγης ενος κομματιου, ομως μειωνει συγχρονως και το τελικο feeling που περναει στον ακροατη, αφου συγκρινοντας παλαιοτερους δισκους του, θα παρατηρησει κανεις οτι ειναι ενας παρα πολυ καλος ρυθμικος παικτης, που ανα μετρο μπορει να αλλαξει το ρυθμο. Ομως, οσο περναει ο καιρος, ισως να προτιμαει πλεον τα στερεοτυπα της ηλεκτρονικης παραγωγης ). Σε πολλα κομματια, μπορει καποιος να αισθανθει οτι περνανε riffs και μελωδιες απο παλαιοτερα του κομματια.
Σαν υφος παραγωγης, μπορω να πω με σιγουρια 1000% οτι εχει περασει πλεον την εποχη της παραγωγης του Simon Philips ( drummer των toto, που για μια δεκαετια ηταν και drummer/producer στον Oldfield..ιδιαιτερα επι εποχης Moonlight Shadow αφησε το στιγμα του ). Προτιμαει πιο "μαλακους" ηχους, πιο καθαρες συχνοτικες διαφορες, πιο "πηκτα" reverb, ενω οι φωνες σε πολλα σημεια εχουν υποστει μεγαλη επεξεργασια. Σιγουρα παντως, το τελικο αποτελεσμα ειναι σφιχτο και δεν αισθανεσαι ποτε οτι χανεις τη λογικη του πορεια.
Πολλα απο τα κομματια του θα κουρασουν, οσους δεν εχουν συνηθισει το ειδος της new age. Πολλα κομματια, ισως να θυμισουν Yanni ( επι εποχης synth και πιο αργα σε tempo ), αλλα ισως και vangelis. Ομως, η υπαρξη της κιθαρας ειναι ξεκαθαρη σφραγιδα του Mike Oldfield
Μεσα στο CD, υπαρχει και ενα πακετακι απο data αρχεια ( στο special edition ). Μεσα εκει, βρισκονται καποια κομματια και ενα exe αρχειο, το οποιο "τρεχει" ενα ειδος audio mixing προγραμματος. Ετσι ο ακροατης που εχει και PC, μπορει στην ουσια να ξαναμιξαρει ( ή και να remixαρει ) οσα κομματια θελει. Μια νεα πρωτοτυπια του Mike Oldfield. Χωρις να ειμαι απολυτα σιγουρος, το Special Edition UK, περιεχει και τα αρχεια του Fruity Loops προγραμματος.
Αρνητικα στοιχεια, ειναι το εντονο ηλεκτρονικο στοιχειο στις rythmic loops και στα μερη των μπασων, ενω επισης και το οτι πολλα κομματια θυμιζουν απλα τις "παλιες καλες εποχες του".
Προσωπικα, ακουσα ενα σχιζοφρενη Mike Oldfield σε αυτον τον δισκο. Απο τη μια, εχουμε εναν πρωτοπορο σε επικοινωνιακο και συνθετικο επιπεδο ανθρωπο, που εχει ιδεες και τις εφαρμοζει με τα μεσα που εχει. Απο την αλλη εχουμε εναν γερασμενο Mike Oldfield, που αναλωνει το ονομα και τη φημη των Tubular Bells, για να πουλησει ενα προϊον, που ενω ειναι καλοστημενο, ειναι πολυ κατω απο την χρυση του εποχη.Εχει σταματησει τους πειραματισμους στις παραγωγες του, και προτιμα σταθερα ρυθμικα μετρα, στα οποια αυτοσχεδιαζει!
Παρολαυτα, για μενα ειναι Mike Oldfield...Ακομα και στις "κακες" του εποχες, διδασκει πολλα πραγματα σε οσους ειναι διατεθειμενοι να τον ακουσουν και να μαθουν.
