Χμμ μιάς και ξανάνοιξε το θέμα, έτυχε να ξαναδώ το post μου και γέλασα καλά γιατί έπεσα σε όλες σχεδόν τις μπάντες έξω!!
Οι Cinematic κινήθηκαν σε πιο συμβατικά μονοπάτια... Οι Peppers βγάλανε έναν μάλλον αδύναμο δίσκο, και αν είναι πολύ ωραίος σαν άκουσμα σε καμία περίπτωση δεν έχει κάτι παραπάνω να δώσει... Οι Tool έβγαλαν (κατ' εμέ) έναν απίστευτα αδύναμο και υπερτιμημένο για αυτούς δίσκο.... Οι Opeth σχεδόν διαλύθηκαν...
Οπότε καλή θα ήταν μια αναθεώρηση....
- Tom Waits (αν είναι δυνατόν, αλλά συμβαίνει! Μετά απο 30 χρόνια, συνεχίζει να είναι τοοοσο μπροστά)
- Θανάσης Παπακωνσταντίνου (ήδη γράφει ιστορία κατ' εμέ, και απλά θα είμαι περήφανος σε όλη μου την ζωή που πρόλαβα έστω και μια συναυλία με τους Λαϊκεδέλικα, πόσο μάλλον οτι θα τον δώ και στην συνέχειά του με τους Night on Earth)
- Night On Earth
- Squarepusher (επιμένω, κρίνοντας και απο τον τελευταίο του
)
- Radiohead (ήδη έδωσαν απίστευτα πράγματα, και συνεχίζουν νομίζω)
- Mars Volta (ολοένα και πιο παρανοϊκοί)
- Sigur Ros (1, 2 δισκάρες ακόμα πιστεύω θα τις βγάλουν)
- Αrchive
- Isis
- Mastodon
- Yann Tiersen
- Bjork
- Τhe Berg Sans Nipple
- Ίσως ο Μike Patton με κάποιο καινούριο ή υπαρκτό project του
Γένικα δεν ξέρω αν έχουν νόημα τέτοιες λίστες... Δηλαδή, τα παραπάνω συγκροτήματα πιστεύω πως μπορούν να κάνουν κάτι πραγματικά ανατρεπτικό, κρίνοντας απο ούτως ή άλλως υπαρκτά ανατρεπτικά albums που έχουν βγάλει. Αν είναι να κρατήσω απο τους παραπάνω μόνο έναν, κρατάω τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Παρ' όλα αυτά, κρίνοντας απο την μια φορά εμπειρικά, πάντα υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να πέσεις έξω, άλλωστε συνήθως τα πραγματικά ανατρεπτικά /πειραματικά/ ανανεωτικά συνήθως βγαίνουν απο εκεί που δεν το περιμένεις!
Τρανταχτό παράδειγμα ο Αγγελάκας με τον Βελιώτη στις Ανάσες των Λύκων που προσωπικά είναι συγκλονιστικός δίσκος, εντελώς αλλού και ανεξάρτητο απο το επίσης ενδιαφέρον "mainstream" έργο του με τους Επισκέπτες. Ή συγκροτήματα που βγάζουν πολύ καλούς δίσκους μετά απο καιρό (βλ. Celtic Frost, Mayhem, Candlemass, Helloween), κάτι επίσης απρόβλεπτο... Τέλος, μην ξεχνάμε καλλιτέχνες που ό,τι και να κάνουν συνέχεια προχωράνε στα όρια της την μουσική και τον πειραματισμό (Robert Fripp/King Crimson, John Zorn, Mike Patton, Tom Waits, industrial/noise σχήματα, post/experimental συγκροτήματα όπως Godspeed You! Black Emperor).
Για να μην αρχίσω να αναφέρω συγκροτήματα που απλά πιστεύω οτι χωρίς να ανατρέπουν μουσικά και έχοντας μια ιστορία, συνεχίζουν να δίνουν ή να έχουν δυνατότητες να δώσουν κάτι πολύ καλό , ίσως και απρόβλεπτα καλό (A Perfect Circle, Aγγελάκας, Παυλίδης, Cure, Depeche Mode, Dimmu Borgir, Διάφανα Κρίνα, Einsturzende Neubauten (ιδίως ο Alexander Hacke), Φοίβος Δεληβοριάς, Αλκίνοος Ιωαννίδης, James, Kristin Hersh, Robert Plant, Rammstein, Massive Attack, Muse, Nile, Porcupine Tree and the list goes on and on and on...).
Eπιλογικά, νομίζω πραγματικά πως πολύ ψωμί υπάρχει στις "άγνωστες"/"μικρές" μπάντες. Απο όσες ξέρω ξεχωρίζω
Carbonated Lemonade,
Jane Doe και Musica Ficta.
