Χλωμά φανάρια να τρεμοπαίζουν στο πεζοδρόμιο
Κι εσύ γεννήθηκες μέσα απ’ τις στάχτες σου πρώτη φορά
Ξάγρυπνη πόλη και περιφέρεσαι, ράκος παρόμοιο
Το Άστρο φέγγει και ξημερώνει πρωτομαγιά
Μόνοι στη φτώχεια μας κι η ιστορία ήδη μας ξέγραψε
Σ’ ένα ρομάντζο χωρίς εικόνες και δίχως όρια
Ένας εργάτης με αίμα κάποτε στον τοίχο έγραψε :
Τα χελιδόνια επιστρέφουνε στα βόρεια
Τα λόγια ψεύτικα και το φιλότιμο τώρα πια χάθηκε
Μας προγραμμάτισαν και τα όνειρα μας εικονικά
Κι αφού η ψυχούλα μου τις υποσχέσεις τους σιχάθηκε
Κάνω να φύγω, μα η μοίρα γνέφει ειρωνικά
Ελλάδα πάψε μέσα στις δάφνες σου να επαναπαύεσαι
Δύσκολο έργο, δεν το κατάφερες να αντισταθείς
Ξένη βοήθεια ποτέ δεν είχες και δεν χρειάζεσαι
Κι απ’ τον ιδρώτα των Ελλήνων Σου θα αναστηθείς
Τα παραπάνω είναι απλά κάποιες σκέψεις που μπήκαν σε μια σειρα.Δεν διεκδικώ τον τίτλο του ποιητή.Σε κάθε περιπτωση αφήστε ένα σχόλιο.Ευχαριστώ.
