Ένα ρίγος με διαπέρασε σαν από συγκίνηση...σαν από τρόμο και θαυμασμό συνάμα...
Σα να βλέπω την ιστορία του μπροστά μου...Σα να βλέπω εικόνες, μάτια, στόματα, αιωρούμενα λόγια...Σα να βλέπω ζωή που χει πάρει σχήμα, χρώμα, αφή, ευωδιά....
Πολύ όμορφο Στέργιε!
Να'σαι καλά...