Δεν είσαι εδώ αλλά υπάρχεις
το όνομά σου φωνάζουν οι τοίχοι
και από τα μικρά παράθυρα
ξεπροβάλλει αχνά η ζωή
Δεν είσαι εδώ αλλά υπάρχεις
μια γλυκιά μυρωδιά στην αυλή σε θυμίζει
και οι αναμνήσεις φαντάσματα
στοιχειώνουν το παρόν
Λείπεις μα υπάρχεις, το ξέρω......
η φωνή σου ηχεί σαν απαλή μελωδία την νύχτα
μα το ξημέρωμα φέυγει απομακρύνεται
και η απόσταση μεγαλώνει....
Γύρνα πίσω πρέπει να γυρίσεις, σε χρειάζομαι
Η αίσθηση του χαμόγελού σου έχει γίνει πια ανάγκη
Η ψυχή σου ενώνει τα σκόρπια κομμάτια μας.
Ξαφνικά έγινε κομμάτια
ότι ήταν ένα
Στον αγαπημένο μου φίλο Τάκη που χάθηκε άδικα τον Αύγουστο του 1995 στην Καλαμάτα.
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
