Χρειάζομαι το γέλιο πίστεψε με.
( Από ένα S M S )
Γελάς που σε πειράζω μα μου λες πως το χρειάζεσαι
κι’ αφού τα πάντα ξέρεις πως μοιράζομαι μαζί σου
μου κρύβεις μια τελεία κι’ ένα κόμμα απ’ τη ζωή σου
γιατί χαρά μου πάντα για τους άλλους θυσιάζεσαι.
Ποιός μπόρεσε με μίσος να κουρσέψει
το έναστρο χαμόγελο του ουρανού
τ’ ανέσπερο το φως τ’ αυγερινού
ποιός μπόρεσε το νάμα των ματιών σου να στερέψει.
Άσε την αύρα της ψυχής σου να χαϊδέψω
του ύπνου σου τα οδηγήματα ν’ αφουγκραστώ
στη θάλασσα της σκέψεις σου να βυθιστώ
κάποιο κακό σου όνειρο να ημερέψω.
Κι αν οι σκιές της νύχτας σ’ οδηγήσαν σε παγίδες
είναι η αγάπη μου ένα σύννεφο λευκό
σου το χαρίζω κρέμασε το φυλαχτό
θ’ αναπτερώσει τα όνειρα σου, τις θλιμμένες σου ελπίδες.
