Μια νεράιδα ήρθε απόψε
στεκόταν εκεί
στην σκιά του φεγγαριού
και τραγουδούσε στίχους
ενός παλιού, παιδικού παραμυθιού
Τα αστέρια σώπασαν για λίγο απ'την γιορτή τους
Οι μάγισσες τα ξόρκια σταματήσαν
Τα ξωτικά πλησίασαν και σιωπηλά κοιτούσαν
Απ'το τραγούδι της οι άγγελοι δακρύσαν
Μιλούσε για έναν έρωτα χαμένο
Για της αγάπης τον αγιάτρευτο πόνο
Για το μυστικό που κρατά καλά φυλαγμένο
Για εκείνες τις πληγές που δεν γιατρεύονται απ'τον χρόνο
Όμως τις νότες έπνιγαν τα δάκρυα της
Την μελωδία σταματούσαν οι λιγμοί της
Η νύχτα βάραινε τα πληγωμένα φτερά της
και την ψυχή της έκλεβαν εικόνες και αναμνήσεις
Ένας παλιάτσος ήρθε τότε και της ψυθηρισε γλυκά
κι ήταν σαν να ξανάκουσα για λίγο την φωνή σου
Στέκονταν εκεί
στο μέρος που στεκόσουν
Την τελευταία φορά που είδα την μορφή σου...
