Θεσπέσια μορφή.
Ψημένη στης αλμύρας το νερό
του έβενου το χρώμα έχεις πάρει,
θεσπέσια μορφή μου εξωτική
μπροστά σου προσκυνάει το φεγγάρι .
&
Μην είσαι της Θεάς η ακριβή,
του Δία η πανάκριβη η κόρη,
με θάμπωσες απόψε,πάει να πει
και δεν θα κοιμηθώ αυτό το βράδυ.
&
Το μπρούτζινο σου τ΄όμορφο κορμί,
τα μύχια του νου μου έχουν σαλέψει,
κοντεύω να σαλτάρω δηλαδή,
κι εσύ γελάς, χωρίς να μου αρθρώνεις μια λέξη.
&
Θα κάνω απόψε μια τρανή ευχή,
το βλέμμα σου σε μένανε να κλώσω,
ν΄αλλάξω δηλαδή αριθμητή
και σ΄ένανε θεά μου να αλώσω.
