Το μεγάλο λάθος ήταν να ενδώσεις στις αδυναμίες του μυαλού
Χωρίς να γνωρίζεις το μέλλον τι σου επιφυλλάσει
Χωρίς να έχεις να στραφείς αλλού ,παρα μόνο στον εαυτό σου
Να μην βασίζεσαι πουθενά και παντού
Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις το λάθος από το σωστό
Όταν σκέφτεσαι την Ουτοπία για αληθινό
Φυγε από τα ονειρά σου,μπορούν να σε διαλύσουν
Είναι παντοδύναμα και καταστρέφονται με την πραγματικότητα
Φεύγουν και δεν επιστρέφουν
Πρέπει να γυρίσεις ζωντανός,στο παρόν που διάλεξες
Τον κύκλο σου να κλείσεις
Πολύ καλά περιγράφεις το θέμα.
Έχω μερικές ερωτήσεις όμως.
Είναι λάθος τελικά, να ενδίδουμε, στις αδυναμίες του μυαλού;
Ποιος γνωρίζει, τι του επιφυλλάσει το μέλλον;
Τι είναι σωστό και τι λάθος;
Είναι καλύτερο να διαλυθούμε, ή να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε;
Η πραγματικότητα είναι τελικά η δική μας ή των άλλων;
Για να μην γίνω περισσότερο κουραστικός όμως, έχεις δίκιο, αν αναφέρεσαι σε κάποιον, ο οποίος δεν έχει την δύναμη να αντιμετωπίσει όσα περιγράφεις.
Σ' αυτήν την περίπτωση βέβαια, χρειάζεται προτροπή και προτάσεις..
