Τρέμουν τα ολόφωτα σκαλοπάτια
καθώς τα διαβαίνει η αύρα σου,
ολόχρυση σχίζοντας τον αιθέρα.
Με κοιτάς...Σ' ακούω μα τα χείλη σου
παραμένουν σταθερά, ακίνητα, πάγος
που διαπερνάει όλο μου το σώμα.
Πόσο όμορφη είσαι καθώς η καλλίγραμμη
μορφή σου εκπέμπει καλοσύνη, ένα στρώμα
απο αστέρια...
Με κοιτάς ξανά.
Μου κλείνεις το μάτι...
και φεύγεις.
Γιατί με κοροϊδεύεις κι εσύ
<<ουράνια Αγάπη>>;...