Δεν ειχα σκοπο ξανα να γραψω
μα ηταν της νυχτιας το λαθος
που ξοπισω την ομιχλη πηρε
Πως την μισω!
Μου θυμιζει οσα θελω να ξεχασω
Που οσο κι αν παλεψα
στα ματια μου μπροστα
ξετυλιγονται
Γι αλλη μια φορα
οπως εκεινο το πολυχρωμο κουτακι
που περιμενα να λαβω με λαχταρα
απ τα στοργικα του χερια
Πως την αγαπω!
Μες το κενο της μονο
νοιωθω ζωντανος
Κι οι μυρωδιες της μοναχα
ξυπνουν της νιοτης μου το σφριγος
Γι αλλη μια φορα
Οπως τοτε που σ αγκαλιασα
φορα στερνη
χωρις να το γνωριζω
