Είναι λογικό να υπάρχει μια τάση προς τη τεχνική... Το πρόβλημα είναι που το αντιμετωπίζουμε ως το ένα εναντίον του άλλου, χωρίς να συμβαίνει αυτό...
Το πρόβλημα που υπάρχει είναι το εξής: Ας πούμε μελωδικότητα... Πώς την εξασκείς? Παίρνεις αρχικά απλά κομμάτια, σπάς τα σόλο σε μικρά μέρη, μελετάς τις συγχορδίες απο πίσω τη κλίμακα που επέλεξε, σταδιακά και αργά... Κοιτάς το πρίν, το μετά, το πώς εξελίσσεται το κομμάτι, τα αποτελέσματα που έχουν οι αρμονίες...
Ε, πιο εύκολο δεν είναι να κάνεις ασκήσεις sweeping?
Για μένα η μαεστρία είναι σε μεγάλες ταχύτητες, να νιώθεις πως η κάθε νότα έχει το δικό της σκοπό, το δικό της αποτέλεσμα. Οτι δεν μπήκε τυχαία, και έπρεπε να είναι εκεί. Κάτι που βλέπω στο solo album του Petrucci ή του Govan... Ειδικά σε αυτόν, υπάρχει ένα σημείο, που αρχίζουν εφεδιασμένες κάτι παραφωνίες που σκοτώνουν, αλλα παρόλα αυτά, κάθε ξεχωριστή νότα βγάζει ακριβώς αυτό που πρέπει να βγεί...
