ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΔΙΑΒΗΚΑΝ
Απλώνουν ρίζες, οι ψυχές, στα πεζοδρόμια,
μάταια προσμένοντας, την Άνοιξη να φτάσει.
Στάση εργασίας οι ποιητές, στα ονειροδρόμια,
δρόμο δεν βρίσκει η ελπίδα, να περάσει.
Αρρωστημένες μουσικές, στα ραδιόφωνα,
αδειες κορνίζες! Κομματιάζουνε τις μνήμες.
Ή με κραυγές, είτε μιλώντας χαμηλόφωνα,
λέξεις ανόητες, απλά να φτιάχνουν ρίμες.
Παραφυλάν τα τρωκτικά των συνειδήσεων,
μες στις σκιές, τη λογική να ροκανίσουν.
Παραμυθένιους στήνουν, κόσμους ψευδαισθήσεων,
την απουσία της Αγάπης, ν’αφορίσουν.
Καλοστημένες μηχανές αναζητήσεων,
προσφέρουν εύκολα, για όλα απαντήσεις.
Τραπέζια στρόγγυλα, ατερμόνων συζητήσεων,
«λύσεις», σου δίνουν, πριν ακόμα τις ζητήσεις.
(Ρ)
Πόσο ανεπαίσθητα, μας πέταξαν στ’αζήτητα!
μικρομεσαίους, και ανιστόρητους μας βρήκαν.
Είδαν τα στέκια των ονείρων ακατοίκητα,
οι βάρβαροι άργησαν, μα τελικά διαβήκαν!
