Ολολευκο φουστανι

[ΟΛΓΑ]

Αλλο αγερα μην φυσηξεις,
ακου ετουτο το παιδι
κατι τα χειλη του ψελλιζουν
απο τα εγκατα της γης

Μα δεν το νοιαζουν τα ρολογια
ο χρονος πια δεν σταματα
τον δεικτη κρατα του χεριου του
τα αιωνια του μυστικα

Μνημες σκορπαν το δηλητηριο
μες κορμι διαολοι κηνυγανε
να το πουλησουν
μασκαρεμενοι μαστροποι
πληγες μυριζουνε
στις ενοχες φορανε
ολολευκο φουστανι

Ηλιε κλεισε τα ρολα σου
ειναι ακαταλληλη στιγμη
ασε τα ματια μου ακομη
αργει πολυ η ανατολη

Μοναδικη, αιωνια μουσικη
μοναδικη, ασαλευτη σιγη

Μην περνας την γραμμη που χεις χαραξει ονειρο

[quasar]

Oλγα εισαι μια τρυφερη ευαισθητη ποιητρια και βλεπω καθε φορα τον Ερμη στην εκφραση σου...εγω θα ονομαζα το ποιημα  "Ονειρο μεινε παιδι"...

[ΟΛΓΑ]

Σε ευχαριστω πολυ για τα γλυκα σου λογια quasar,
οτι ο Ερμης ειναι ο αγαπημενος μου απο το δωδεκαθεο, ειναι αληθεια
ο τιτλος επισης μου αρεσε πολυ ονειρο μεινε παιδι, κατι που θα θελα να ακολουθω στην ζωη μου

[Neikos]

μου αρεσε πολυ το τελειωμα...και γενικα ολο σου το εργο ηταν δυνατο...
να σε ρωτησω ομως...την εναλλαγη απο λυρικο χωρις ομοιοκαταληξια σε ελευθερο το εκανες σκοπιμα?
δεν "ακουγεται" καλα στα αυτια μου...αλλα την ιδεα την βρισκω πολυ καλη...

οσον αφορα το φως που ζητας ευχαριστως αλλα δεν εχω την δυναμη να το κανω δημοσια...

[ΟΛΓΑ]

Συνηθως γραφω πολυ παρορμητικα, για αυτο και ισως οι εναλλαγες πολλες φορες να μην εχουν την ιδια χροια, αλλα αμα προσπαθησω να σταθω στα ορια χανω το συναισθημα. Δηλαδη ακολουθω τον δρομο οπου με βγαλει..