Ήλιος μόλις που αχνοφαίνεται
σαν το μπουμπούκι που ποθεί
να γίνει λουλουδάκι…
Παίζουν τα χρώματα , ριγμένα στα νερά
σα μελωδία, σα μουσική,
ερωτικό, ανάλαφρο αεράκι…
Μοιάζει με γέφυρα το φως του, το λαμπρό
κι είν’ από κείνον ως τα πόδια μου φτιαγμένη
Ένα καθρέφτισμα του ήλιου στο νερό
σα να μου λέει πως η ζωή με περιμένει…
Ρίχνω στην άμμο τα κοχύλια που κρατώ
τρέχω στη θάλασσα μα πως να τη διασχίσω
το κύμα γέρνει με βοηθάει να σταθώ
μα η καρδιά μου δε μ’ αφήνει να τολμήσω……
Τότε σε είδα να ρωτάς με μια ματιά
έγνεψα ναι κι ο φόβος χάθηκε και πάλι
έγιν’ η θάλασσα ζεστή μια αγκαλιά
κι ο ήλιος μάρτυρας αγάπης στ’ ακρογιαλι
