Όπου και να 'σαι τώρα
και τη ζωή σου υφαίνεις
τον κόσμο ομορφαίνεις
όπου κι αν χαραμίζεσαι
στου κόσμου την πλημμύρα
είσαι η δική μου μοίρα
είναι η μορφή σου δάκρυ
μες στο μυαλό μου χύνεται
για τα όνειρα ευθύνεται
δεν έχει η αγάπη άκρη
τον χρόνο ακυρώνει
τον θάνατο σκοτώνει
Ο χρόνος ζωγραφίζει
τα πρόσωπα τα σώματα
μα η αγάπη ανθίζει
χαμόγελα και χρώματα
