Ξαπλωμενος πανω στην ασπιδα του
ο Γερος μονος στο λιβαδι
παλευε με την νυχτα.
Ανασκελα , με τα ματια στον ουρανο
μετρουσε τα φεγγαρια που συναντησε στη ζωη του.
Ο Γερος ν ε κ ρ ο ς τα μετρουσε και ακινητος...
Καθε φεγγαρι , -τι απεραντη θλιψη-
μακρινο το μονο ταξιδι
και γρηγορο...
Μονος λιγο πριν απο το τελος ,
αγνωστο προσωπο - χλωμη ,"Λευκη Σεληνη"
και χαραζε στην ακροθαλλασια
και αυτος περπατουσε μονάχος
δρομος,
περιπλανωμενη αγαπη
και ελεεινη μορφη...
Αλοιμονο , ο Δον Κιχωτης πεθανε
σε ενα δωματιο στην Μαντσα
τοσο δυστυχισμενος....
