Αλεξ καλησπέρα,
θα συμφωνήσω με τη φτυαριά...και τον ορισμό του χρόνου σου.
Θεωρείς οτι τα καλύτερα χρόνια μας είναι αυτά της νιότης;
Μήπως, λεω μήπως ( μιας και εχουμε σχεδόν ιδια ηλικία) πρόκειται απλά για μια βιολογική φάση καθαρά οργανική...
η, της νιότης μελαγχολική αντιμετώπιση, με την ανάλογη χρειά νοσταλγίας, που αν απαγκιστρωθεί κανεις...απο τον -ελαφρύ- τρόπο σκέψης που παραδέχομαι πως είναι πλειοψηφικός, αντιμετωπίσει το αύριο, με διαφορετικά κριτήρια;
Σε οτι αφορα την Ελπίδα των σχολικών σου χρόνων, που σας έκανε τη χάρη...πιστευω πως τα δικά της καλύτερα χρόνια... δεν θα ήταν αυτά της νιότης.
καλησπέρα
Λάμπρο πιστεύω ότι κάθε ηλικία κάτι στερεί από τα περασμένα και κάτι καινούριο δίνει παράλληλα
γι αυτό και θεωρώ πως δεν υπάρχει σύγκριση για να "βαφτίσω" τα χρόνια καλύτερα ή χειρότερα
ή οτιδήποτε άλλο
ίσως κάπου να συμφωνούμε τελικά , απλά θέλησα να υποστηρίξω ,κατά κάποιο τρόπο, τον γράφοντα
σκεφτόμενος ότι τα "καλύτερα χρόνια"
μας χτυπήσαν αλύπητα μας ρίξαν στην μπόρα όπως λέει ο ίδιος
το οποίο είναι και προσωπική του άποψη,ιδέα,βίωμα , (εκτός αν εννοεί άλλο απ αυτό που κατάλαβα)
με τον ίδιο τρόπο συνέδεσα και την αληθινή ιστορία της Ελπίδας των παιδικών χρόνων
η οποία ιστορία μεταφορικά και με λίγα λόγια με έκανε να πιστεύω πως "ξεσχίζοντας" την ελπίδα μας
κάποια στιγμή θα εξαφανιστεί θέλοντας και μη , με υπαίτιο τον ίδιο μας τον εαυτό
μ αυτή την έννοια, η Ελπίδα όχι μόνο δεν είχε τα νιάτα της για τα καλύτερα της χρόνια
άλλα είχε και το αύριο της αβέβαιο και σκιασμένο από τούτα τα νιάτα
κατά τα άλλα το ποίημα μου άρεσε πολύ διότι αναφέρεται στην οικεία σφαίρα της υπαρξιακής κρίσης και της αναζήτησης που περνάμε οι 'αντάρηδες γενικά

(αυτά τα ολίγα διότι οι αναλύσεις με αυτό τον τρόπο γίνοντε χαοτικές
και είναι και κουραστικές)