Η ιστορια του αερα και των δεντρων

[rakenditos]

οκ , ξερω οτι δεν ειναι πρεπον να στελνω δευτερο μεσα σε λιγες ωρες αλλα δε βαριεστε...
 αυτα ειναι τα στιχακια απο ενα ταγουδακι που ειχα γραψει παλια...

 
 
                                                                            (ο αερας φερνει βολτες
                                                                           την βροχη που τραγουδα
                                                                              τριζουνε του χρονου οι πορτες
                                                                            και τα πευκα εκει δα

                                                                             ξαναφερνουνε μπροστα μου
                                                                             ξωτικα που τραγουδουν
                                                                             γλυκο μοιρολοι καρδια μου
                                                                             αστα ματια σου να δουν)

Αυτη την ιστορια
την ακουσα καποτε
να λενε τα δεντρα
σε δαση καμενα

για μια κυρια
που αρχοντισα αλλοτε
γαφει στην πετρα
με νυχια σπασμενα

                                                                           (Δες γυριζει στο σκοταδι
                                                                           της αραχνης την ποδια
                                                                           μια φιγουρα στο λιβαδι
                                                                           γυρω γυρω απ την ροδια

                                                                           μια νεραιδα φορτωμενη
                                                                           με τους γριφους μιας ζωης
                                                                           αχ αγαπη μου καημενη
                                                                           δεν σε πιστεψε κανεις)

φτερα πεταλουδας
και κυκλους μισανοιχτους
τα λογια στο νου της
βαθια χαραγμενα

Μεσσιας η Ιουδας
που αφησε αθιχτους
χρισμους στο κορμι της
τα μαγια δεμενα

                                                                           (Συμβολα της απουσιας
                                                                           και του χρονου τις ραφες
                                                                           της βασιλισσας ουσιας
                                                                           τις αλλοκοτες γραφες

                                                                           σ ενα φυλλο ξορκι κανει
                                                                           δρομος ταχα επιστροφης
                                                                           μονοπατι να σου υφανει
                                                                           για να μην καταστραφεις)

γυρναει στο κεφαλι μου
σαν σκια που ξεχαστηκε
το σωμα ν αφησει
να παρει ενα ψεμα

κι οριζει στην ζαλη μου
ευχη που κουραστηκε
σαν δακρυ να ζησει,
να σβησει σα βλεμμα

                                                                                       (σε αγγιζει , σου μιλαει
                                                                                         λογια λεει σιγανα
                                                                                         παραμυθι π' αρχιναει
                                                                                        την ψυχη σου ροκανά

                                                                                          φοβος ειναι που σε δενει
                                                                                          στου στοιχιού τη συμφορα
                                                                                          στον γκρεμο μπροστα σε φερνει
                                                                                          και σε σπρωχνει φουκαρα)

Αυτη η ιστορια
που καποτε μου πανε
τα φυλλα πριν πεσουν
για παντα στην σκονη

μεγαλη ιστορια
σου λεω πως ητανε
αιτια να σε δεσουν
καημος που σκοτωνει

                                                                                   ( ο αερας που φυσαει
                                                                                    λογια τετοια ταγουδα
                                                                                    στο κεφαλι μου γυρναει
                                                                                    και την σκεψη μου μαδα

                                                                                     ξωτικα στηνει μπροστα μου
                                                                                     κι ιστοριες αρχινα
                                                                                     μου μαυριζει την καρδια μου
                                                                                     κι ολο χανεται ξανα....)

[KgSoloman5000]

δεν το διάβασα πολύ προσεκτικά λόγω του περασμένου της ώρας. Πάντως σε μια πρώτη ανάγνωση, μ' άρεσε πολύ, με την έννοια ότι μου φάνηκε να έχει άποψη, που για μένα είναι το πιο βασικό. Πολύ πιο βασικό από τα εκφραστικα μέσα, τα μήνύματα που περνάει, κλπ

[Amylo]

κατι καινουριο!με αυτο αποδικνιεις ακομα μια φορα ποσο αξιζεις

[rakenditos]

την βλεπω την δουλεια ,σε λιγο θα μας παρουν με τις ντοματες....

[Amylo]

τι θελει να πει ο ποιητης;

[Neikos]

πες μου οτι ολα αυτα τα εχεις συγκεντρωσει σε ενα βιβλιο.....
και μετα πες μου πως μπορω να το βρω.-