Λάμπρο, το στέλνω και σε δημόσιο μήνυμα γιατί ίσως θέλουν κι άλλοι εξηγήσεις (τώρα μου δίνει την δυνατότητα να στήλω κι άλλο μήνυμα)
Φίλε μου Λάμπρο,
Κοπιάρω κάποια σημεία:
<μ' αγκάθια κι ένα άχρηστο κλώνο.
κόκκινη πάσα
σ' έναν αφέντη από φάρσα.
ο σάκος παράδοση
νυχτερινή στα γκάζια να πατηθεί στο δρόμο>.
Παρακαταθήκη είναι το κατατιθέμενο σε κάποιον για φύλαξη.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι – τους παρουσιάζω σαν αφέντες- διότι θέλουν να εξουσιάζουν τους ανθρώπους που έχουν δίπλα τους. Αυτοί οι άνθρωποι όλες τις ευθύνες, τις ενοχές τους, στις μεταβιβάζουν να τις κουβαλάς εσύ. Κι όταν «ξυπνήσεις» και θες ν’ απαλλαχτείς «απ’ τα κατηγορώ τους» νιώθεις να πνίγεσαι. Προτροπή να μην ανεχόμαστε «ότι δεν μας ανήκει» ή όταν δεν φταίμε ώστε να μην αντιμετωπίζουμε, στο τέλος, κάτι που καταρρακώνει εμάς. Ευχαριστώ, ελπίζω να έγινα αντιληπτή. Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
