Λούλουδια που μαράθηκαν
Όσο κι αν σε παρακαλώ τα όνειρα μας χαθηκαν
καλό είναι να ξεχάσουνε για πάντα οι καρδιές
Μοιάζουνε τα αισθήματα λουλούδια που μαράθηκαν
κι ακούμπησαν τα πέταλα επάνω στις χορδές
Κι ακούστηκε ζειμπέκικο που δάκρυσε κι ουρανός
κι αγγέλοι ετοιμάστηκαν να στήσουνε χορό
Ο κόσμος όλος γύρω μου, μου φαίνοταν πιο σκοτεινός
και πως συνέχισε η ζωή ακόμα απορώ
Κι είπε σε όλους ο Θεός
θέλω να μείνω μοναχός
τον πόνο του για να τον πνίξει
Κι όταν δε θα κοιτά κανείς
σαν άνθρωπος επι της γης
κι αυτός δυο βόλτες να τις ρίξει
Την μέρα που γεννήθηκα συχνά την καταριόμουνα
τη μοίρα κι αν την έβριζα δεν έφταιγε αυτή
Ερχότανε ο θάνατος κι εγώ ετοιμαζόμουνα
φορούσα σάβαννο χρυσό μήπως και μπερδευτεί
Τις νύχτες σαν κοιμόμουνα το χέρι σου μου άπλωνες
μα πριν προλάβω να πιαστώ ερχόταν το πρωί
Τα δάκρυά μου πότιζαν τις μέρες μου τις άγονες
Θεέ μου κι ετούτη η ζωή πότε θα μαραθεί
